"Obce dziecko" Rachel Abbott

"Obce dziecko"

 



Autor: Rachel Abbott

Przekład: Jacek Konieczny

Wydawnictwo: Filia

Stron: 423

Format: e-book w Legimi





"Obce dziecko" to moje pierwsze spotkanie z brytyjską pisarką Rachel Abbott. I pomimo, że jest to czwarty tom serii z policjantem Tomem Douglas'em, to ten tyruł jest pierwszym tej autorki, który ukazał się w Polsce.
Wysokie noty tego thrillera psychologicznego oraz miano bestsellera przyciągnęły moją uwagę. I, szczerze mówiąc, cały czas się zastanawiam, o co tyle szumu? Bo mnie ta powieść nie porwała a jej przewidywalność bardzo irytowała.


Wszystko zaczyna się pewnej nocy, kiedy to Caroline wraz ze swoją sześcioletną córeczką Natashą wracając do domu wpada w poślizg i dachuje. Caroline ginie na miejscu, natomiast Natasha znika w tajemniczych okolicznościach. Zrozpaczony mąż i ojciec, David, stara się odszukać swoją córkę, jednak bez rezultatu. Następnie akcja skacze o 6 lat do przodu i dowiadujemy się, że David założył nową rodzinę. Ożenił się z Emmą i oboje wychowują swojego synka Ollie'go. Są szczęśliwi, jednak David nigdy do końca nie pogodził się ze stratą swojej pierwszej żony i córki.
Pewnego dnia Emma dostrzega w oknie kuchni odbicie wpatrujących się w nią oczu. Oczu należących do intruza, który nieproszony wtargnął do ich domu i zburzył z trudem odzyskany spokój i w miarę poukładane życie. Kim on jest i jakie ma zamiary?

Początek tej powieści daje nadzieję na naprawdę dobry kryminał i jest bardzo wciągający. Cała intryga wydaje się być interesująca więc z niecierpliwością czekałam na rozwój wydarzeń. Niestety zawiodłam się. Im dalej tym historia (przynajmniej dla mnie) była bardziej przewidywalna. W tej sytujacji tekst z okładki: "Finał, którego nie przewidzi nikt" wywołuje u mnie tylko uśmiech :-). To zakończenie naprawdę nie jest mega zaskakujące i wbijające w fotel. Nie wiem, może po prostu zbyt dużo kryminałów przeczytałam w swoim życiu.

Jednak o ile przewidywalność jestem w stanie wybaczyć to nie wybaczę płaskich, jednowymiarowych bohaterów. A tacy niestety tutaj są. Autorka siliła się na pogłębienie swoich postaci, jednak, w mojej ocenie, nie wyszło. Poza tym nie kupuję sytuacji, w której 12-letnie dziecko terroryzuje dorosłą osobę tylko za pomocą "hipnotyzującego spojrzenia zimnych oczu"... :-)

A jak czytam o oczach "w odcieniu wzburzonego sztormem oceanu" albo o takiej sytuacji, w której bohaterka znajduje się w podziemnym skarbcu, gdzie jest ciemno jak w d... no ale ona jednak dostrzega błękit jego oczu - kij z tym, że on ma kominiarkę na głowie ;)...to mnie to osłabia, i skutecznie zniechęca do książki i wpływa też na jej ocenę. Pomijam fakt, że nikt, komu porwano dziecko, nie miałby głowy do tego, żeby zwracać uwagę na oczy jakiegoś kolesia (wiem co mówię, jestem matką).
Działania policji przemilczę. Mam wrażenie, że ich praca ogranicza się do czekania.

Nie mogę, niestety, zaliczyć tego pierwszego spotkania z Rachel Abbott do udanych: raczej do rozczarowujących. Niemniej jednak, spoglądając na opinie o tej książce, chociażby na portalu Lubimy Czytać, jestem w mniejszości. A to oznacza, że ten kryminał się ludziom pooba a więc ja zdecydowanie polecam wyrobić sobie swoje własne zdanie i sięgnąć po tę książkę. Może akurat Tobie się spodoba i będziesz się dobrze bawić? Czego oczywiście Ci życzę :)

A czy ja dam jeszcze szansę Rache Abbott? Pewnie, że tak. Może nie w najbliższym czasie ale na pewno przeczytam jeszcze jej książki. Bo nie można nikogo skreślać po jednym nieudanym spotkaniu :)

Dorota (Zabukowana)