"Był sobie pies" W. Bruce Cameron

                               "Był sobie pies"                 

Autor: W. Bruce Cameron
Wydawnictwo: Kobiece
Przekład: Edyta Świerczyńska





Okładka zazwyczaj nie jest w stanie skłonić mnie do przeczytania książki. Nie jestem typem okładkowej sroki. Jednak w tym konkretnym przypadku sprawa wyglądała zupełnie inczej: wystarczył jeden rzut oka, jedno spojrzenie w oczy...i przepadłam.



Zastanawialiście się jak wygląda świat widziany oczami psa? Bruce Cameron właśnie takie spojrzenie serwuje nam w swojej książce "Był sobie pies" i robi to wyśmienicie: z dużą dawką humoru a przede wszystkim emocji.
Jest to opowieść o psie, który przeżywa swoje kolejne wcielenia w poszukiwaniu sensu swojego istnienia. Ma wiele imion: Toby, Bailey, Ellie, Koleżka...jednak to Bailey jest tym, z którym nasz tytułowy pies już na zawsze i nierozerwalnie jest połączony, to z nim się utożsamia (jeśli można tak powiedzieć o psie :)).

Naszego bohatera poznajemy jako nowonarodzonego szczeniaczka, członka dzikiej rodziny kundelków, która zostaje złapana i przewieziona do przytułku dla bezdomnych psów. Jednak złe warunki w nim panujące, spowodowane zbyt dużą ilością psów, doprowadzają do jego zamknięcia...
Nie zdradzę Wam jaki los spotkał naszego psiaka, powiem tylko, że to jego pierwsze wcielenie miało za zadanie przybliżyć go do człowieka, zaznajomić go z nim, ponieważ jego dalsze losy będą nierozerwalnie właśnie z człowiekiem związane.

Cała historię opowiada nam Bailey właśnie a więc patrzymy na świat  jego oczami. Bardzo szybko wciągnęłam się w tę psią narrację. Myślę, że zwroty typu: "postawiłem uszy" lub "zerwałem się na równe łapy" mi w tym pomogły:)

Bailey, odradzając się, pamięta każde swoje poprzednie wcielenie, pamięta wszystko, czego się nauczył i czego doświadczył. I ta cała mądrość zdobyta przez ten czas, pozwala mu odnaleźć i wypełnić sens jego życia na ziemi.

Jeśli chodzi o język to można zauważyć, że na początku książki styl jest troszkę gorszy, bardziej infantylny. Jednak ja uważam, że jest to zabieg celowy. Bo przecież poznajemy Bailey'a w jego pierwszym wcieleniu, kiedy jeszcze nic nie wie o świecie, jest to dopiero początek jego drogi i nauki o życiu. I taki też jest język. Natomiast z każdym kolejnym odrodzeniem się bohater książki jest coraz mądrzejszy, można powiedzieć, że dorasta a więc język też się zmienia. Ale cały czas jest to psi język i to trzeba mieć na uwadze.
Myślę, że jeśli w ten sposób podejdziecie do tej kwestii nie będziecie mieli problemu z językiem.

Jeśli chodzi o wątki humorystyczne, to przede wszystkim te momenty, w których czytamy o naszych, ludzkich zachowaniach i przyzwyczajeniach z psiej perspektywy oraz relacja pies-kot :). Bailey do kotów podchodzi oczywiście z wyższością i jawną pogardą, z wyrobionym już na ich temat zdaniem: bezmózgi. Pewnie, gdybyśmy zapytali kota, co sądzi o psach, odpowiedziałby dokładnie to samo :)

Książka "Był sobie pies" to przepiękna, wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, wierności i przywiązaniu, które są tak silne, że nawet śmierć nie jest w stanie tych uczuć przerwać i zniszczyć. Po lekturze na pewno warto spojrzeć inaczej na naszych czworonożnych przyjaciół, zadać sobie pytanie, czy traktujemy ich tak, jak na to zasługują: jak istoty posiadające szósty zmysł, które w pewnych sytuacjach na pewno czują, widzą i wiedzą więcej od nas.


Dorota (Zabukowana)

Uwag: wciąga! Ciężko pójść spać o przyzwoitej porze :)